W zasadie większość znanych wirusów to wirusy pasożytnicze, które wykorzystują swoje ofiary do transportu, modyfikując ich strukturę wewnętrzną. Jedynym ratunkiem dla zainfekowanych obiektów jest użycie szczepionki lub w ostateczności kopii zapasowych, gdyż zarażone pliki z reguły nie są przez wirusa leczone. Wyjątek stanowią nieliczne wirusy wykorzystujące pliki tylko do transportu między komputerami, mające za główny cel infekcję tablicy partycji lub BOOT-sektora dysku twardego. Po zainfekowaniu któregoś z tych obiektów wirus zmienia działanie i leczy wszystkie używane pliki zanjdujące się na twardym dysku, a infekuje jedynie pliki już znajdujące się na dyskietkach lub dopiero na nie kopiowane. Ze względu na miejsce zajmowane w zainfekowanych plikach wirusy pasożytnicze dzieli się na: -wirusy nadpisujące, lokujące się na początku pliku, często nie zapamiętujące poprzedniej zawartości pliku (co w efekcie nieodwracalnie nisczy plik); -wirusy lokujące się na końcu pliku, najbardziej rozpowszechniona odmiana wirusów pasożytniczych, które modyfikują pewne ustalone struktury na początku pliku tak, aby wskazywały na wirusa, po czym dopisują się na jego końcu; -wirusy nagłówkowe, likujące się w nagłówku plików EXE przeznaczonych dla systemu DOS; wykorzystują one fakt, iż nagłówek plików EXE jest standardowo ustawiony przez programy linkujące na wielokrotność jednego sektora (512 bajtów). Zwykle wirusy te nie przekraczają rozmiaru jednego sektora i infekują poprzez przejęcie funkcji BIOS służących do odczytu i zapisu sektorów; -wirusy lokujące się w pliku w miejscu gdzie jest jakiś pusty, nie wykorzystany obszar, który można nadpisać nie niszcząc pliku; -wirusy lokujące się w dowolnym miejscu pliku, dość rzadkie, bardzo trudne do napisania; -wirusy wykorzystujące część ostatniej Jednostki Alokacji Pliku JAP, korzystające z faktu, iż plik rzadko zajmuje dokładnie wielokrotność jednej JAP.